 به نام خدایی که عشق را آفرید
خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد * خواهان کسی باش که خواهان تو باشد
خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد * آغاز کسی باش که پایان تو باشد
|
ساعتی که باعث مرگ عشق شد ...
نشسته بودم رو نیم‌کتِ پارک، کلاغ‌ها را می‌شمردم تا بیاید. سنگ می‌انداختم بهشان. می‌پریدند،
دورتر می‌نشستند. کمی بعد دوباره برمی‌گشتند، جلوم رژه می‌رفتند. ساعت از وقتِ قرار گذشت.
نیامد. نگران، کلافه، عصبی شدم. شاخه‌گلی که دستم بود سَرْ خَم کرده داشت می‌پژمرد .
یقه‌ی پالتوم را دادم بالا، دست‌هام را کردم تو جیب‌هاش، راهم را کشیدم رفتم. نرسیده به درِ پارک،
صِداش از پشتِ سر آمد.
برنگشتم به رووش. حتی برای دعوا، مُرافعه، قهر. از در خارج شدم. خیابان را به دو گذشتم. هنوز داشت
پُشتم می‌آمد. صدا پاشنه‌ی چکمه‌هاش را می‌شنیدم. می‌دوید صِدام می‌کرد .
بروم. برای همیشه. باز کرده نکرده، صدای بووق ترمزی شدید و فریاد ناله‌ای کوتاه ریخت تو
گوش‌هام ، تو جونم.
راننده‌ش هم داشت توو سرِ خودش می‌زد. سرش خورده بود روو آسفالت، پُکیده بود و خون، راه
کشیده بود می‌رفت سمتِ جوویِ کنارِ خیابان .
مانتوش که بالا شده، ساعتَ‌ش پیدا بود. چهار و پنج دقیقه. نگام برگشت ساعتِ خودم را سُکید.
نظرات شما عزیزان:
میدونی دوست داشتم که اپ می کردی منو هم خبر می کردی
ولی به هر صورت من بهت سر می زنم  نوشته اي از يك عاشق به نام :Nsm2| چهار شنبه 20 بهمن 1389برچسب:, | 18:6 | + | موضوع: <-CategoryName->
|
|
آمار
وب سایت:
